Francis Cabrel
- By anne-marie-stroucken
- On 01/05/2017
Je naakte lijfje op het grind
Door je verwarde haren waait de wind
Als de lentezon die op mijn huid brandt
Een uit een kistje gevallen diamant
De schuilplaats die ons geheim bewaart
Wordt enkel door het licht ontwaard
Je handje dat tussen mijn vingers glijdt
Ik heb je lief, nu en voor altijd
En waar je ook zult gaan
Mijn liefde zal er altijd zijn
In elk hoekje van je bestaan
Elke droom, twijfel of pijn
Een regen van liefde, puur en fris
Die alleen voor jou bestemd is
De hemel beweert dat hij weet wie je bent
’t is vast omdat hij je schoonheid herkent
De hemel, op afstand, laat zich met niemand in
Maar is gevangen in jouw web, als een weerloze spin
De wereld is zo in berouw gehuld
Zo veel beloftes, zo veel schuld
Voor mij is er slecht één ding om voor te leven:
De liefde die je altijd zal geven
En waar je ook zult gaan
Mijn liefde zal er altijd zijn
In elk hoekje van je bestaan
Elke droom, twijfel of pijn
Een regen van liefde, puur en fris
Die alleen voor jou bestemd is
Samen gaan we het leven tegemoet
In onze ogen schijnt dezelfde gloed
Voor dit leven en dat van hierna
Ben jij de reden waarom ik besta
Ik zal jouw portret door de wereld laten reizen
Het schilderen op het plafond van alle paleizen
Op alle muren die ik vind
En eronder zal ik schrijven, mijn kind
Dat alleen het licht onze gebaren kent…
Mijn hand die de jouwe vasthoudt
Weet dat ik altijd van je houd
